نگاه مهربان امام صادق علیه السلام به جوانان، همراه با بزرگداشت ‏شخصیت، تکریم استعدادها و صلاحیت‏ها، احترام به نیازها و توجه به قلب‏هاى ‏پاک و زلال آنان بود و اقبال جمع جوانان به سوى امام علیه السلام فرایند عملکرد و رفتار متین، محبت‏آمیز، حکیمانه و سرشار از خلوص وعاطفه آن حضرت بود، بدان حد که سخنش بر اریکه دل آنان مى‏نشست، زیرا گرایش جوان به خوبى، نیکى و زیبایى بیشتر و سریعتر ازدیگران است. پدیده‏اى که امام بدان اشاره نموده مى‏فرماید:

«انهم اسرع الى کل خیر»؛ جوانان  زودتر از دیگران به خوبی ها روى مى‏آورند.

«اوصیکم بالشبان خیرا، فانهم ارق افئده‏»؛سفارش مى‏کنم شما را که، با جوانان به خوبى و نیکویى رفتار کنید، چرا که آنان نازک دل و عاطفى‏ترند.

امام ضمن توجه به روح لطیف و احساس آرمانى جوانان، یاران ‏و نزدیکان خود را نیز به دقت و توجه در این نکات رهنمون مى‏ساخت. از جمله، یکى از یاران امام به نام «مؤمن طاق‏» براى پیام ‏رسانى و تبلیغ دین، مدتى را در شهر بصره گذراند. وقتى که به ‏مدینه بازگشت، خدمت امام صادق علیه السلام رسید، حضرت از او پرسید:

-به بصره رفته بودى؟

-آرى!

-اقبال مردم را به دین و ولایت چگونه دیدى؟

-بهخدا اندک است! مى‏آیند ولى کم!!

-جوانان را دریاب، زیرا آنان به نیکى و خیر از دیگران ‏پیشتازترند.

گزیده‏اى از منشور جوان را در اندیشه صادق آل محمد صلی الله علیه و آله مرور مى‏نماییم:

  کوچ عصر 

جوانى «فرصت نیکو» و «نسیم رحمت‏» است که باید به خوبى از آن بهره جست و با زیرکى، ذکاوت و تیزبینى آننعمت‏ خدا داد را پاس داشت؛ زیرا که این فرصت، «ربودنى‏» و «رفتنى‏» است و ضایع ساختن آن، چیزى جز غم، اندوه و پشیمانى را براى دوران پس ‏از آن به ارث نمى‏گذارد.

زندگى کوتاه است و فرصت زودگذر! تنها سرمایه‏ گرانبهاى ما وقت است که بازگشتى ندارد، از این رو بزرگترین فن ‏بهتر زیستن، بهره جستن از فرصت هاى بى‏نظیرى است که بر ما مى‏گذرد؛این سخن امام صادق علیه السلام را باید جدى گرفت:

«من انتظر عاجلة الفرصة مواجله الاستقصاء سلبته الایام فرصته،لان من شان الایام السلب و سبیل الزمن الفوت‏»(5)؛ به هرکس فرصتى دست دهد و او به انتظار بهدست آوردن فرصت کامل، آن‏ را تاخیر اندازد، روزگار همان فرصت را نیز از او برباید، زیرا کار ایام، بردن است و روش زمان، از دست رفتن.